Eigentlich ist es wie immer...

Eigentlich ist es wie immer: Wir treten durch die Haustür auf unsere altbekannte Strasse. Gestern noch sind wir hier einkaufen gegangen und unsere Nachbarn aus dem Frisör- und Telefonladen grüßen – wie so oft – freundlich.
Aber diesmal ist es doch anders. Es soll weiter gehen, weg von den altbekannten Strassen. Wir wollen von Utrecht nach Rom laufen. Versehen mit Pilgerbriefen, die uns der Utrechter Erzbischof Eijk ausgestellt hat, und unseren Rucksäcken liegt eine Strecke von ungefähr 2600 km Fußmarsch vor uns. Es ist ein Weg, der quer durch die Niederlande, durch Deutschland, die Schweiz (und die Alpen) bis nach Italien führt.
Wir werden als Pilger aufbrechen, was wir jedoch keinesfalls den Pilgerbriefen oder dem Ziel Rom verdanken, sondern alleine unserer Entscheidung uns gemeinsam auf den Weg zu machen. Und wenn wir bisher noch glaubten, dass das unsere ganz persönliche Angelegenheit ist, so wurden wir eines Besseren belehrt. All die guten Wünsche und Gedanken, die Anteilnahme und Fragen zeigen uns, dass wir diesen Weg nicht nur zu zweit gehen. Für alle, die uns (in Gedanken) begleiten wollen, haben wir diesen Blog eingerichtet.




It is almost like every other morning. We step out of our door and into the well-known street. Our neighbour from the telephone shop and the barber are greeting kindly as usual.
But this day is somewhat different, because we are going to leave this street for a long walk on a journey of about 2600 km. Equipped with a recommendation letter from the bishop and our backpacks we will leave the Netherlands, cross Germany, the Alps of Switzerland, and Italy to the eternal city of Rome.
However, if we think this journey is just our concern alone we are badly mistaken. All the good wishes, sympathies, questions, and devotions are evident enough that it’s not only the two of us walking to Rome. For all of you who want to join us (in their thoughts), we dedicate this web blog.







Zoals altijd gaan wij het huis uit. Maar deze keer is het toch iets anders. Wij zijn vanaf nu voor de komende zes maanden pelgrims. Wat een raar idee.
Aan het begin stond de beslissing om een pauze in ons leven in te lassen en een keer alles rustig te doen en goed te overwegen. De beslissing om vanaf Utrecht naar Rome te wandelen hebben wij al een jaar geleden genomen. In deze periode woonden wij nog gescheiden in Utrecht en Praag. “Wanneer dit voorbij zal zijn”, dachten wij toen, “hebben wij wel wat tijd nodig”. Niet alleen om bij elkaar te zijn, maar ook om van gedachten te wisselen.
Gedachten uitwisselen kan natuurlijk ook thuis op je eigen bank. Daarvoor hoef je niet naar Rome te wandelen. Maar iets te ontdekken is toch heel wat anders, als je op een ontdekking uitgaat. En de lange weg naar Rome, door Nederland, Duitsland, Zwitserland en Italië biedt zeker een goede gelegenheid.
Misschien is het een zoektocht naar waarheid, misschien is het een heel leuke en lange wandeling met zijn tweeën, misschien is het ook de vraag waar wij nu eigenlijk staan in ons leven. In ieder geval blijkt het een ontdekkingstocht te zijn waar wij heel wat kunnen beleven. En dat is toch iets bijzonders!